|
|
|
Nasze imprezy
(dla działaczy Oddziału PTTK Ochota)
Wycieczka do Lewiczyna, Orońska, Radomia i Wsoli 25.09.2010 r.
25 września 2010 r. grupa dorosłych „wycieczkowiczów” tym razem zwiedzanie rozpoczęła
od kościoła św. Wojciecha - sanktuarium Matki Bożej Pocieszycielki Strapionych w
Lewiczynie.
Ten jednonawowy kościół zbudowany jest z drewna modrzewiowego i pochodzi z początków
XVII w. (później był nieco przebudowany).
W ołtarzu głównym z 1750 r. umieszczony jest cudowny obraz Matki Bożej sprowadzony do
Lewiczyna i podarowany kościołowi w 1604 r. Obraz jest ozdobiony sukienką ze srebrnej
blachy. W 1975 r. prymas Stefan Wyszyński oraz kardynał Karol Wojtyła dokonali uroczystej
koronacji Matki Bożej i Dzieciątka koronami papieskimi.
Kolejna zwiedzana miejscowość to Orońsko. Główną atrakcją turystyczną jest tu posiadłość i
pałacyk należące niegdyś do polskiego malarza batalisty Józefa Brandta (1841-1915). XIX-
wieczny budynek, zaprojektowany prawdopodobnie przez architekta Franciszka Marię
Lanciego, ma formę neorenesansowej willi włoskiej. Z oryginalnego wyposażenia zachowały
się jedynie dwa kominki – marmurowy i żeliwny. Wnętrza zrekonstruowane, wyposażone w
sprzęty z epoki nawiązują do pierwotnego charakteru i przeznaczenia pomieszczeń.
W dawnych zabudowaniach gospodarczych mieści się Centrum Rzeźby Polskiej. Tworzą je
Muzeum Rzeźby Współczesnej oraz galerie rozlokowane w budynkach na obszarze parku
krajobrazowego. Park zaadaptowano na Ogród Rzeźby Współczesnej.
Pałacyk się wszystkim naszym wycieczkowiczom podobał, a rzeźby nowoczesne – cóż, rzecz
gustu.
W Radomiu oglądano zabytki miasta z różnych okresów.
|
Gotycki kościół św. Wacława to najstarszy
kościół i zarazem najstarszy budynek
murowany Radomia. Został on
ufundowany przez Leszka Białego i
wybudowany w 1216 r., ale znacząco
przebudowano go 1440 r., a w latach
1978–1986 był poddany gruntownej
renowacji.
|
|
Kościół św. Jana Chrzciciela to świątynia wzniesiona w latach 1360-1370, z fundacji króla
Kazimierza Wielkiego. Przez kolejne trzy wieki gotycki kościół był rozbudowywany przez
dodanie kaplic bocznych. Duże zmiany przyniosła przebudowa w latach 1908–1909 w stylu
neogotyckim według projektu architekta Józefa Piusa Dziekońskiego.
Ten sam architekt jest twórcą neogotyckiego okazałego budynku katedry pw. Opieki
Najświętszej Maryi Panny, wzniesionej w latach 1894–1911.
Nowy Ratusz to neorenesansowy budynek zaprojektowany przez Henryka Marconiego i
wybudowany w latach 1845-1848. Na wieży z zegarem umieszczony jest herb Radomia.
W Radomiu zachowały się także pozostałości średniowiecznych murów miejskich.
|
Nie wszystkim podobał się pomnik Jana
Kochanowskiego, autorstwa Jana Kucza.
Rzeźba z brązu, ważąca około trzech ton, o
wysokości 2,7 m przedstawia siedzącego w
nieco dziwnej pozie poetę. Ubranemu w
żupan Kochanowskiemu jego córka
Urszulka podaje symboliczny wieniec
laurowy.
|
|
Na końcu wycieczki przyszedł czas na Muzeum Witolda Gombrowicza we Wsoli.
Mieści się ono w rezydencji pałacowej z 1914 r., wybudowanej w stylu klasycystycznym z
elementami secesji. W 1924 r. pałac stał się własnością Jerzego Gombrowicza - brata pisarza
i jego żony Aleksandry. W użytkowaniu rodziny pozostawał do roku 1941. Pisarz wielokrotnie
gościł we Wsoli od połowy lat 20. XX w. do wybuchu II wojny światowej. Korzystał z gościny
brata i bratowej przygotowując się do egzaminów na Wydziale Prawa Uniwersytetu
Warszawskiego.
Latem 1939 r. pisarz odwiedził brata, aby zasięgnąć jego opinii odnośnie podróży do Argentyny
- ten doradził wyjazd. We Wsoli po raz ostatni Witold widział swoją matkę.
Ekspozycja stała Muzeum Witolda Gombrowicza rozpowszechnia wiedzę nie tylko
twórczości, ale i życiu prywatnym pisarza. Można zobaczyć m. in. jego rzeczy osobiste
krawaty, fajki, laski, okulary, wieczne pióro, maszynę do pisania, dwa fotele, które stały w
mieszkaniu w Vence na Riwierze Francuskiej oraz starą, mocno podniszczoną walizę. Walizę
tę zabrał Witold Gombrowicz ze sobą, gdy opuszczał Polskę w sierpniu 1939 roku i
towarzyszyła mu przez wszystkie lata emigracji.
Fot. Danuta Wiśniewska
|
|
