JESIENNA WYCIECZKA DLA DOROSŁYCH

8 października 2016 r., odbyła się kolejna wycieczka autokarowa dla dorosłych członków i sympatyków naszego Oddziału. Wzięły w niej udział 54 osoby.

Pierwszym zwiedzanym obiektem był stojący na skarpie biały kościół parafialny św. Idziego Opata w Wyszkowie zbudowany w stylu klasycystycznym latach 1793-1795 według projektu Szymona Bogumiła Zuga, zniszczony w czasie II wojny światowej i odbudowany w latach 1946-1948.

Od 1 września 2014 r. kościół posiada rangę sanktuarium. Znajdują się tu bowiem przywiezione z Rzymu relikwie I stopnia – cząstka kości świętego Idziego sprzed ponad 1300 lat. Ołtarz główny zdobi rzeźba świętego z łanią, pochodząca z 1953 r. Relikwie zostały uroczyście wniesione do kościoła przy dźwięku nowych dzwonów (Maryja, św. Jan Paweł II i św. Idzi). Wykonano również prace konserwatorskie wewnątrz świątyni m. in. zawisły żyrandole wyprodukowane specjalnie na zamówienie we Włoszech.

Uczestnicy wycieczki mieli okazję spotkać się z księdzem kustoszem sanktuarium, wysłuchać życiorysu św. Idziego i historii kościoła oraz ucałować niewielki relikwiarz, stojący stale w głównym ołtarzu.

Prowadząca wycieczkę prezes Oddziału kol. Maria Pilich została poproszona o wpis do ozdobnej Księgi Pielgrzymów.

W drodze do autokaru była okazja zobaczyć historyczny budynek dawnej plebanii wybudowany w końcu XIX w., spalony w 1939 r., odbudowany po wojnie. 15 i 16 sierpnia 1920 r. kwaterowali tutaj członkowie bolszewickiego Tymczasowego Komitetu Rewolucyjnego Polski: Julian Marchlewski, Feliks Dzierżyński i Feliks Kohn. Kilka dni później, po wyzwoleniu miasta, na plebanii pojawili się korespondenci wojenni, wśród nich Stefan Żeromski, który napisał potem opowiadanie "Na probostwie w Wyszkowie" .

Następny zwiedzany obiekt miał zupełnie inny charakter. Było to Muzeum Przyrody w Drozdowie, mieszczące się od 1984 r. w dawnym dworze rodziny Lutosławskich. Budynek jest połączeniem pozostałości XVIII-wiecznego dworku z dobudowaną do niego jednopiętrową, klasycyzującą willą wzniesioną w 1895 r.

Rodzinę Lutosławskich, znaną do dziś dzięki międzynarodowej sławie kompozytora Witolda Lutosławskiego (1913-1994), przypomina ekspozycja w reprezentacyjnym salonie wyposażonym w meble z przełomu XIX i XX w. Prezentowane są rodzinne pamiątki: portrety, zdjęcia, książki, różne drobiazgi. Z dawnego dworu pochodzi jedynie ścienny kilim, a fortepian, taki jak niegdyś stał w tym salonie, nie jest jednak tym samym instrumentem. Znajdują się tam też pamiątki po Romanie Dmowskim (1864-1939), przyjacielu rodziny Lutosławskich, który spędził w Drozdowie ostatnie miesiące swego życia.

Ekspozycja przyrodnicza składa się z kilku odrębnych wystaw. Pierwsza jest poświęcona szacie roślinnej Kotliny Biebrzańskiej, z pięknie zrobionym przekrojem przez wybrane zbiorowiska roślinne południowego basenu Doliny Biebrzy.

Kolejna dotyczy batalionów będących ptasim symbolem Kotliny Biebrzańskiej oraz innych ptaków występujących w tym regionie.

Można zobaczyć również ssaki żyjące na terenie Kotliny Biebrzańskiej, m. in. łosia – „króla” Bagien Biebrzańskich. Oryginalną klatkę schodową zdobią trofea myśliwskie.

W osobnym pawilonie umieszczona jest wystawa „Ziołowe tajemnice. Rośliny lecznicze Doliny Narwi”.

Następnym etapem wycieczki była Łomża.

Najcenniejszym zabytkiem miasta jest katedra św. Michała Archanioła. Kościół wybudowano w latach 1504–25, w czasie II wojny światowej uległ częściowemu zniszczeniu. Odbudowany w latach 1952-1958 jest przykładem tzw. gotyku mazowieckiego.

Prezbiterium jest urządzone współcześnie. W nawie głównej można zobaczyć sklepienia gwiaździste i sieciowe, natomiast w nawach bocznych, piękne, rzadko spotykane na Mazowszu, sklepienia kryształowe.

Wewnątrz znajduje się wiele cennych dzieł sztuki m. in.:

Interesujące było zwiedzanie Muzeum Północno Mazowieckiego, a przede wszystkim oglądanie zbioru bursztynu nazywanego czasem „bursztynem kurpiowskim”, pochodzącego z dorzecza środkowej Narwi. Ten zbiór, z którego słynie muzeum, liczy ponad 1000 eksponatów i w obecnej postaci został zaprezentowany w nowej siedzibie muzeum (od 2010 r. ul. Dworna 22 c) w końcu 2015 r. Za tę wystawę Muzeum otrzymało I nagrodę w konkursie na „Najciekawsze wydarzenie muzealne 2015 roku w regionie podlaskim”. Pokazany jest surowiec bursztynowy, ludowe narzędzia do jego obróbki i gotowe wyroby nadnarwiańskich bursztyniarzy. Wśród naturalnych form bursztynu są bryłki różnej formy i wielkości – największa ma wagę 640 g. W zbiorach znajdują się również okazy z zatopionymi w bursztynie owadami i częściami roślin.

Kolejna oglądana ekspozycja to zbiór ludowych drewnianych rzeźb sakralnych datowanych głównie na XIX w. i początek XX w., pochodzących z nieistniejących od dawna kapliczek. Wszystkie figurki są po konserwacji. Wycieczkowicze mieli szczęście, gdyż wspaniałym przewodnikiem po muzeum była pani kustosz Wiesława Pawlak (serdecznie jej dziękujemy!), autorka scenariusza tej wystawy etnograficznej. Pokazała m. in. figurę św. Jana Nepomucena, przedziurawioną odłamkami granatu, który prawdopodobnie został wrzucony do środka kapliczki. Święty miał pierwotnie krzyż i palmę męczeńską.

Nie można było opuścić miasta bez spotkania ze słynną łomżynianką, która niemal cały okres dzieciństwa i młodości spędziła w tym mieście, gdyż ojciec jej był dyrektorem tutejszej Kasy Oszczędności. Ławeczka Hanki Bielickiej na ulicy Farnej przy Starym Rynku, została odsłonięta w 2007 r. Rzeźba odlana w brązie, dzieło Michała Selerowskiego, przedstawia aktorkę w wielkim kapeluszu. Na oparciu ławki widnieje podpis Hanny Bielickiej (1915-2006). Nie obyło się bez „rodzinnego” zdjęcia wycieczkowiczów – niestety nie wszyscy zmieścili się w kadrze.

Podczas indywidualnego spaceru po Łomży niektórzy „odkryli” jeszcze ciekawy relikt dawnego miasta – kamienny słup ogłoszeniowy z II połowy 19 w. przy rogu ulic Dwornej i Jana z Kolna (jeden z trzech zachowanych).

Potem już był powrót i ... do następnej wycieczki!