Krajoznawstwem kwalifikowanym, czyli świadomym, takim, kiedy to jadąc dokądkolwiek staram się przygotować do tego co tam zobaczę, zajmuję się od czasu rozpoczęcia pracy w szkole, czyli od 1984 roku. Mija już ćwierświecze , jak zwiedzam Polskę pokazując ją również innym. Jako opiekum SKKT w jednej z Warszawskich szkół średnich organizowałam i prowadziłam wiele wycieczek, obozów, rajdów, podczas których zarówno moi podopieczni jak i ja zdobywaliśmy odznaki krajoznawcze. Są to odznaki regionalne np. WOK, Turysta Dolnego Śląska lub Miłośnik Mazur i Suwalszczyzny, a także Odznaka Krajoznawcza Polski.
   W latach 1984-90 uzyskałam Odznakę Krajoznawczą w stopniu srebrnym. Kiedy po pięciu latach chciałam zweryfikować OK w st. złotym, okazało się, że regulamin został zmieniony i starczyło mi poznanych obieków jedynie na stopień brązowy Odznaki Krajoznawczej Polski .Dziś posiadam już tę odznakę w stopniu złotym.
   Komisja Krajoznawcza ZG PTTK stworzyła Kanon Krajoznawczy Polski i to własnie z tego spisu najciekawszych obiektów w kraju, należy wybierać obiekty, które się poznaje. Ja oczywiście zwiedzam również wiele innych zabytków, które nie znalazły się w Kanonie, a są równie ciekawe i przedstawiają historię naszego narodu.
   Zdjęcia, które prezentuję w tym dziale, zaczęłam robić w 1997roku, kiedy to postanowiłam robić swoje własne pocztówki, z powodu braku dobrych, krajoznawczych pocztówek na rynku. Są pogrupowane regionami, niekoniecznie pokrywającymi się z podziałem administracyjnym Polski. Moje regiony ukazują odrębność geograficzno-przyrodniczą, kulturową lub historyczną. Dlatego też np. Suwlszczyzny nie mogę nazwać Podlasiem, mimo iż leży w woj.podlaskim, bo jest to kraina różna od pozostałych w naszym kraju,zarówno w ukształtowniu, przyrodzie, jak i ludziach ją zamieszkujących.

Literatura.

   Z ponad 13 tys. fotografii jakie posiadam w swoich zbiorach, z przyczyn technicznych mogę tu pokazać tylko niewielką część. Wybrałam więc te najbardziej charakterystyczne i moim zdaniem najciekawsze.